Czytania dnia oraz komentarz do Ewangelii

Czytania liturgiczne z dnia:

05 maja 2024 r.

Pierwsze czytanie:

Czytanie z Dziejów Apostolskich (Dz 10, 25-26. 34-35. 44-48)

Kiedy Piotr wchodził, Korneliusz wyszedł mu na spotkanie, padł mu do stóp i oddał pokłon. Piotr podniósł go ze słowami: "Wstań, ja też jestem człowiekiem". Wtedy Piotr przemówił: "Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie". Kiedy Piotr jeszcze mówił o tym, Duch Święty zstąpił na wszystkich, którzy słuchali nauki. I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy przybyli z Piotrem, że dar Ducha Świętego wylany został także na pogan. Słyszeli bowiem, że mówią językami i wielbią Boga. Wtedy odezwał się Piotr: "Któż może odmówić chrztu tym, którzy otrzymali Ducha Świętego tak samo jak my?" I rozkazał ochrzcić ich w imię Jezusa Chrystusa. Potem uprosili go, aby pozostał u nich jeszcze kilka dni.

Psalm responsoryjny:

(Ps 98 (97), 1bcde. 2-3b. 3c-4)

REFREN: Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.

Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swą sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
dla domu Izraela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Drugie czytanie:

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Jana Apostoła (1 J 4, 7-10)

Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością. W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.

Aklamacja (J 14, 23)
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.

Ewangelia:

Ewangelia według świętego Jana (J 15, 9-17)

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby Ojciec dał wam wszystko, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali".

Komentarz do Ewangelii:

Czytania liturgiczne dnia (wg lekcjonarza)

[ Ewangelia ] Dzisiejsza perykopa naznaczona jest miłością Jezusa do nas w takiej jakości,jak Ojciec umiłował Syna. To zestawienie wskazuje nam na OGROM MIŁOŚCI, KTÓRą JESTEŚMY OBDAROWANI. Dopiero, gdy uświadomimy sobie wielkość tej miłości, której nie jesteśmy w stanie ogarnąć rozumem zobaczymy, jak rzeczywiście wielka jest miłość, a której mówi nam dzisiaj Jezus. "Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej!" (J 15,9). Trwajcie w tej wspaniałej miłości, nie opuszczajcie jej. Jezus uczy nas, że konieczne jest trwanie w miłości. "Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości" (J 15,10). Miłość jako więź, relacja, ale wpierw bliskość. Warto być tak blisko Boga, warto nie opuszczać Go nigdy. Warto mieć w sobie tę właśnie radość. Warto żyć tą właśnie pełnią radości: "To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna" (J 15,11). Jezus dzieli się z nami swoją miłością. To nie tylko słowa, ale rzeczywistość, bo Jezus oznajmia nam wszystko, co usłyszał of swego Ojca. Wzajemna miłość ma w nas trwać. Właśnie po niej mamy być rozpoznawani. Mamy być Jezusowi, tzn. postępować zgodnie z jego zaleceniem. Nasze życie zmienił właśnie Jezus, Nie jestem już byle jakim sługą, ale jestem przyjacielem samego Boga. To wielkie wyróżnienie, ale też i zobowiązanie. Aby wzajemnie się miłować. To, co jest trudne, szczególnie, gdy mamy miłować naszych wrogów i nieprzyjaciół. Ale to właśnie są najpiękniejsze owoce, bo ostatecznie liczy się tylko miłość i to właśnie z niej będziemy sądzeni.
To dzisiejsze wskazanie Jezusa jest dla nas potwierdzeniem, o co mamy usilnie zabiegać w naszym życiu. Starać się i zabiegać. Bo to właśnie takie życie, ze staraniem się, aby było ono naznaczone miłością Jezusa i miłością, do jakiej zachęca nas sam Jezus jest tym celem, na które wskazuje nam dzisiaj Jezus. Czy pragnę właśnie takiego życia? Czy takie są moje priorytety? Przypatrzmy się naszemu życiu i zweryfikujmy je. Podejdźmy do niego tak, jak wskazuje nam na to św. Paweł: "Przeto przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu!" (1 Kor 1,26). Przypatrzeć się temu, do czego wzywa nas sam Bóg. Aby to stało się treścią całego naszego życia. Abyśmy właśnie w Jezusie chlubili się naszym wybraniem i powołaniem. Jak ważne jest właśnie to nasze podejście: chlubić się Jezusem w naszym życiu. To chlubić się Jego miłością, która jest w naszym życiu. A to już jest wypełnieniem woli Ojca, jest trwaniem w miłości Ojca. Jest przynoszeniem owoców miłości Boga, czyli rozpoznaniem i realizowaniem swojego powołania w życiu. Jak ważne jest więc, aby rozpoznać tą wolę, do której zaprasza nas Bóg. Jak więc blisko potrzeba ma, być Boga...
Tak ważne jest, aby radość była we mnie. Bóg jest źródłem mojej radości i ja mam być tym, który roznosi tę wsłaśnie radość we wszystkich miejscach, gdzie się znajduję. Radość wielkanocy ma być roznoszona właśnie przez moje zachowanie, moją postawę. Są tacy, którzy szcególnie na nią czekają.

Jacek Zamarski