Czytania dnia oraz komentarz do Ewangelii

Czytania liturgiczne z dnia:

18 września 2024 r.

Pierwsze czytanie:

Czytanie z Księgi Mądrości (Mdr 4,7-15)

Sprawiedliwy, choćby umarł przedwcześnie, znajdzie odpoczynek. Starość jest czcigodna nie przez długowieczność i liczbą lat się jej nie mierzy: sędziwością u ludzi jest mądrość, a miarą starości – życie nieskalane. Ponieważ spodobał się Bogu, został umiłowany, a żyjąc wśród grzeszników, został przeniesiony. Zabrany został, by złość nie odmieniła jego myśli albo ułuda nie uwiodła duszy, bo urok marności przesłania dobro, a burza namiętności mąci prawy umysł. Wcześnie osiągnąwszy doskonałość, przeżył czasów wiele. Dusza jego podobała się Bogu, dlatego pośpiesznie uszła spośród nieprawości. A ludzie patrzyli i nie pojmowali ani sobie tego nie wzięli do serca, że łaska i miłosierdzie nad Jego wybranymi, i o świętych Jego staranie.

Psalm responsoryjny:

(Ps 148, 1-2. 11-13a. 13c-14)

REFREN: Chłopcy i dziewczęta, sławcie imię Pana

Chwalcie Pana z niebios,
chwalcie Go na wysokościach.
Chwalcie Go, wszyscy Jego aniołowie,
chwalcie Go, wszystkie Jego zastępy.

Królowie ziemscy i wszystkie narody,
władcy i wszyscy sędziowie na ziemi,
Młodzieńcy i dziewczęta,
starcy i dzieci
niech imię Pana wychwalają.

Majestat Jego ponad ziemią i niebem
i On pomnaża potęgę swego ludu.
Oto pieśń pochwalna wszystkich Jego świętych,
synów Izraela, ludu, który jest Mu bliski.

(Mt 5, 8)
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

Ewangelia:

Ewangelia według świętego Łukasza (Łk 2, 41-52)

Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał On lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: "Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie". Lecz On im odpowiedział: "Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?" Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.

Komentarz do Ewangelii:

Czytania liturgiczne dnia (wg lekcjonarza)

[ Ewangelia ] Dzisiejsza perykopa ukazuje pewien epizod z życia Józefa, Maryi i Jezusa. Droga do Jerozolimy, do Miasta świętego. Wyprawa, aby oddać chwałę Bogu, a nie tylko wypełnić przepis Prawa. To był czas modlitwy, szczególnej, bo świątynia była miejscem wysławiania Boga JAHWE i składania mu ofiar. świątynia Jerozolimska, która była dla Żydów jedyną świątynią i jedynym miejscem, w którym można było składać ofiary ze zwierząt i płodów rolnych. Chociaż Synagogi, były również miejscem modlitw, to jednak nigdy nie pełniły takich funkcji, jak świątynia Jerozolimska. Było to więc miejsce wyjątkowe, gdzie znajdowała się Arka Przymierza, która stała w specjalnym pomieszczeniu, zwanym Miejscem Najświętszym ("święte świętych"), które było odseparowane od reszty świątyni specjalną zasłoną, za którą nie wolno było nikomu wchodzić oprócz arcykapłana o ściśle określonych porach roku. świątynia w Jerozolimie była miejscem publicznych i prywatnych ofiar, a także ośrodkiem modlitwy. Pielgrzymowali do niej Żydzi nie tylko z całego kraju, ale także spoza Palestyny. Pielgrzymki miały miejsce głównie w wielkie święta, kiedy Prawo nakazywało obecność w świątyni. Do świąt tych przygotowywano się przez post, modlitwę i obmycia. Do Jerozolimy przybywały wówczas dziesiątki, a nawet setki tysięcy Żydów.
Prawdopodobnie dzisiejsza perykopa opisuje właśnie jedno z takich świąt. Wielka ilość pątników w Jerozolimie powodowała wyjątkowy tłok i tłum i stąd widzimy uzasadnienie słów Łukasza, które mówią: "Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go"(Łk 2,43-45). Tak wielka liczba ludzi przyszła oddać chwałę Bogu i złożyć ofiarę, że po prostu doszło do takiego zamieszania. Jezus pozostaje w Jerozolimie. Nie xzasuważyli tego Józef z Maryją. Jezus pozostaje w Mieście świętym, pozostaje w pobliżu jedynej świątyni Żydów. To miejsce to było mieszkanie Boga, bo chociaż Bóg znajduje się w niebie, to jednak świątynia jest odpowiednikiem Jego pałacu niebieskiego. Odniesienie do świątyni utożsamiane było z odniesieniem do samego Boga. Jest bowiem świątynia znakiem wybrania Bożego: sam Bóg wybrał ją sobie na mieszkanie na miejscu, które od tego czasu uznane zostało przez czcicieli Jahwe za centrum wszechświata.
Właśnie tutaj pozostaje Jezus. Chciał tutaj pozostać. Maryja z Józefem wracają do Jerozolimy szukać Jezusa. To, co było w ich życiu najcenniejsze - Jezus zagubił się i wracają do jerozolimy szukać Go. "Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania"(Łk 2,46). Jezus jest odnaleziony w świątyni, w tym najświętszym miejscu Żydów. I ten opis, który przedstawia nam Łukasz jest bardzo ważny: "Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami"(Łk 2,47). Zdumieć się, zachwycić tym, co mówi Jezus. To jest wskazanie dla nas. Może wiele razy czytaliśmy ten fragment, a nie dostrzegliśmy tego. Słuchali Jezusa najlepsi i najwięksi nauczyciele w Izraelu i byli zdumieni Jego słowami. Ludzie, któzy całe lata spędzali na studiowaniu Tory i Prawa byli zdumieni.
Ile razy w swoim życiu byłem zdumiony tym, co mówi Jezus? Moze jest to wskazanie, abym się zasłuchał w Jego Słowo i zachwycił się Nim?
Również Maryja z Józefem byli zdziwieni tym, co spotkali: "Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie"(Łk 2,48). Możemy czasem jak Józef i Maryja nie rozumieć tego, co czyni Jezus w naszym życiu. Jeśli oni najbliźsi Jezusowi tego nie rozumieli, co o ile my często Go nie rozumiemy? "Lecz On im odpowiedział: Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca? Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział"(Łk 2,49-50).
Być w tym, co należy do Ojca, pełnić Jego wolę to zadanie dla każdego z nas niezależnie od tego, jaką droga powołąnia idzie. Ale potrzeba nam też pokory, jaką miał Jezus gdy wracał do Nazaretu: "Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu"(Łk 2,51). Poddanie w sprawach bożych jak jest ważnie w naszej codzienności. Właśnie taka postawa prowadzi nas do tego, byśmy czynili to, co Łukasz zawarł w charadterystycznych dla siebie summariach, które właśnie kończy dzisiejszą perykopę: "Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi"(Łk 2,52). Tak więc być poddanym, by czynić postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi (por. Łk 2,51-52) to droga dla każdego z nas, jednak czy stać nas na to by zachwycić się Jezusem, Jego postawą, życiem i Słowem, aby odnaleźć swą drogę do Boga???

Jacek Zamarski