Czytania dnia oraz komentarz do Ewangelii

Czytania liturgiczne z dnia:

05 lutego 2023 r.

Pierwsze czytanie:

Czytanie z Księgi Proroka Izajasza (Iz 58, 7-10)

Tak mówi Pan: "Dziel swój chleb z głodnym, do domu wprowadź biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziej i nie odwracaj się od współziomków. Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pańska iść będzie za tobą. Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On rzeknie: „Oto jestem!” Jeśli u siebie usuniesz jarzmo, przestaniesz grozić palcem i mówić przewrotnie, jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu i nakarmisz duszę przygnębioną, wówczas twe światło zabłyśnie w ciemnościach, a twoja ciemność stanie się południem".

Psalm responsoryjny:

(Ps 112 (111), 4-5. 6-7. 8a i 9)

REFREN: Wschodzi w ciemnościach jak światło dla prawych

On wschodzi w ciemnościach jak światło dla prawych,
łagodny, miłosierny i sprawiedliwy.
Dobrze się wiedzie człowiekowi, który z litości pożycza
i swoimi sprawami zarządza uczciwie.

Sprawiedliwy nigdy się nie zachwieje
i pozostanie w wiecznej pamięci.
Nie przelęknie się złej nowiny,
jego mocne serce zaufało Panu.

Jego wierne serce lękać się nie będzie.
Rozdaje i obdarza ubogich,
jego sprawiedliwość będzie trwała zawsze,
wywyższona z chwałą będzie jego potęga.

Drugie czytanie:

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian (1 Kor 2, 1-5)

Bracia, przyszedłszy do was, nie przybyłem, aby błyszcząc słowem i mądrością, głosić wam świadectwo Boże. Postanowiłem bowiem, będąc wśród was, nie znać niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego. I stanąłem przed wami w słabości i w bojaźni, i z wielkim drżeniem. A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy, aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej.

Aklamacja (J 8, 12)
Ja jestem światłością świata, kto idzie za Mną, będzie miał światło życia.

Ewangelia:

Ewangelia według świętego Mateusza (Mt 5, 13-16)

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też lampy i nie umieszcza pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu. Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie".

Komentarz do Ewangelii:

Czytania liturgiczne dnia (wg lekcjonarza)

[ Ewangelia ] Jezus mówi uczniom o tym, że są solą ziemi i światłem świata. To bardzo zobowiązuje i słowa te są dla każdego z nas swoista przestrogą. Jezus upomina nas, abyśmy nie utracili smaku, bo wtedy zdamy się tylko na wyrzucenie. Wskazuje, abyśmy nie siedzieli wygodnie we własnych fotelach życia rodzin, parafii, grup i wspólnot i tylko tam czytali Ewangelię tylko sobie, ale poszli i głosili ją tak, jak nakazał On sam nakazał Apostołom: "Idźcie więc i czyńcie uczniów ze wszystkich narodów" (Mt 28,19). Zauważ, że Jezus nie pyta Apostołów, czy nadają się do tego, ale mówi konkretnie IDZCIE. Mamy wyjść do innych, aby Jezus mógł dotrzeć do ich serc. To prawidłowość, to konieczność, na którą wskazał nam Jezus. To dzisiaj widzisz, czy siedzisz w fotelu, czy poszedłeś wypełnić zadanie Jezusa. Mam być światłem dla tych, którzy wierzą, ale również dla tych, którzy są daleko od Jezusa. Jaka jest więc twoja odpowiedź wobec zleconej misji, do której posłał mnie sam Jezus. Potrzeba nam czynić uczniów. Zostałem posłany jako zwiastun Dobrej Nowiny, Ewangelii. Tak samo jak Apostołowie. Mam nie tylko opowiadać, ale świadczyć, żyć tym posłaniem Jezusa. To ma być mój styl życia. Codzienny i w każdej okoliczności. Życie Jezusem, a gdy inni to zobaczą to przekonają się, uwierzą. Mam swoim życiem wskazywać innym na Jezusa. To zasadniczo różni się od osoby, która tylko opowiada. Uczeń, posłaniec jest tym światłem, które Jezus wysyła tym, którzy jeszcze żyją w ciemności. Jezus mówi bowiem wyraźnie uczniom: "Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie" (Mt 5,14-16). Czy więc słuchający mnie zachwycą się moim życiem? Czy zobaczą we mnie, w moim postępowaniu Chrystusa, Jego prawo, Ewangelię, realizowanie Jego miłości? Mam jak św. Paweł głosić Ewangelię miłości, Dobrą Nowinę o zbawieniu. Do tego zostałem posłany. Nie mogę żyć inaczej. Nikt mnie nie zwolnił z tego nakazu Jezusa. Nie ma takiego usprawiedliwienia. Każdy z nas zda sprawę z przepowiadania Ewangelii, z głoszenia Jezusa.
Jakże łatwo odchodzimy od bardzo radykalnego posłania, jakie zostawił nam Jezus. Jak łatwo znajdujemy usprawiedliwienie z naszej biernej postawy. Obserwuję to w Kościele, ale również w grupach modlitewnych i wspólnotach, gdzie zapał ewangelizacyjny jakby ostygł. Gdzieś się zagubił ten żar, nie ma tego pawłowego szaleństwa dla Ewangelii. Jakże jest to smutne, gdy ludzie uważający, ze są bliżej Pana, jakoś łatwo dyspensują się od tego czynienia uczniami wszystkich, gdzie są posłani. Jeśli ty nie chcesz głosić Ewangelii, to kto ją będzie głosił za ciebie? Czy masz tych zastępców? Dlaczego twoje lenistwo (bo tak należy to nazwać), zaniedbanie głoszenia Ewangelii jest czymś, co aż wrosło w twoje EGO, w twoje JA. Tak Kościół się nie rozwinie, będzie się cofał, bo wciąż na wielkie żniwa Ewangelii jest za mało robotników. Nie uciekaj od głoszenia Ewangelii, od wielkiej radości, jaką daje ci Jezus. Czyń uczniami wszystkie narody. Jak rzadko kontemplujesz te słowa, bo gdyby było inaczej szedłbyś z radością, aby głosić Jezusa. Zapisz sobie te słowa i nimi żyj: "Idźcie więc i czyńcie uczniów ze wszystkich narodów" (Mt 28,19). Nie szukaj już wymówek, że się nie nadajesz, że tego nie czujesz. Idź, bo posłał cię Jezus...
Bóg wyzwala nas z naszych lęków i obaw. Przychodzi do naszych wątpliwości. Wie, że masz opory i wątpisz, czy potrzebna jest ta ewangelizacja, to głoszenie Ewangelii.
Ojciec polecił ci dzisiaj iść i głosić Ewangelię. Czy wypełniłeś to zadanie? Czy zamierzasz je wypełnić?
Jeśli nie staniesz się jak sól, która utraciła smak. Jest po prostu bezwartościowa i nadaje się tylko na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi jak mówi nam to dzisiaj Jezus. To sól nadaje smak. Jeśli utracisz ducha służby, entuzjazmu dla Jezusa, to po prostu nie ma w tobie soli Ewangelii. Jesteś, ale bez smaku. Prawdziwy ersatz.
Takie proste pytanie: ile razy w ciągu roku sprawdzasz, czy twoja postawa, to nie taki duchowy ersatz? Nie sprawdzasz? Jeśli nie sprawdzasz, czy sól nie utraciła smaku, a więc ty nie utraciłeś swego smaku, to skąd wiesz, że nie nadajesz się na wyrzucenie? Nikt, kto pięknie się do ciebie uśmiecha nigdy ci tego nie powie. Pamiętaj o tym. Kadzenie nigdy nie daje prawdziwego obrazu. Nie sprawdzasz tego, a więc nie wiesz czy masz smak. Może jesteś już dawno bez smaku i nadajesz się tylko na wyrzucenie? Może nie obumarłeś dla swoich wad, przyzwyczajeń, złych skłonności i pozostałeś jak to ziarno pszenicy - samo, ale bez żadnego owocu, bez żadnego plonu. Nie rozeznałeś swego powołania, nie poszedłeś na Mistrzem, utraciłeś dary łaski... Jesteś jak sól, która utraciła smak. Jakże trudno przyznać się do tego, ale może ta bolesna prawda dotyczy właśnie ciebie? Sprawdź czy nie jesteś już solą bez smaku, taką stara i zwietrzałą...

Jacek Zamarski